‘Ik schrijf in het Sranan en dat is een bewuste keus.
Voor mij is het een erfenis van onschatbare waarde.
De taal is poëtisch en ik voel me prettig en zelfverzekerd
wanneer ik speel met het Sranan.’
Dichten in het Sranan, de taal van haar Afrikaanse voorouders, beschouwt ze als een daad van innerlijk verzet.
Om haar werk ook voor een Nederlands publiek toegankelijk te maken vertaalt ze haar gedichten in het Nederlands.
Schrijven is voor Celestine Raalte als ademhalen.
Haar poëzie is helder, open en krachtig. Geen maskers, geen hermetisme:
"Mi tru fesi no kibri baka barmaske."
Ze laat in haar poëzie een heldere en krachtige stem horen, waarmee ze haar herkomst en eigenheid gedecideerd poneert.
Haar inspiratie ligt in Suriname. Talrijk zijn de verwijzingen naar Afro-Surinaamse tradities.
De verscheurdheid, de ontworteling, de onderdrukking van een volk, en de kracht van de vrouw zijn steeds terugkerende thema's in haar gedichten.
Haar gedichten zijn vooral een krachtige oproep tot vergeving, tot het hervinden van waardigheid, liefde en respect.
Afkomstig uit de orale traditie van Suriname, is Celestine Raalte in de eerste plaats voordrachtsdichteres.
Ze treedt veel op op poëziefestivals in binnen- en buitenland.